به جرأت می توان گفت بخش خصوصی کشور در هیچکدام از انتخابات 30 ساله ی گذشته به اندازه انتخابات ریاست جمهوری اخیر نقش آفرین و تاثیرگذار نبوده است.
به جرأت می توان گفت بخش خصوصی کشور در هیچکدام از انتخابات 30 ساله ی گذشته به اندازه انتخابات ریاست جمهوری اخیر نقش آفرین و تاثیرگذار نبوده است.
نقدها و نظرهای بخش خصوصی در 3- 2 سال گذشته به خوبی توانست مشکلات و مسائل اقتصاد کشور را در کنار علل و عوامل آن و همچنین راهکارهای رفع آنها به افکار عمومی منتقل نماید.
اکثریت قریب به اتفاق نامزدهای انتخابات در برنامه های اقتصادی خود حرف های آشنایی را به زبان می آوردند، همان حرف هایی که بخش خصوصی مرتبا تکرار می کرد.
راهکارهای ایشان برای حل مشکلات اقتصادی کشور عموما از مسیر تولیدگرایی و بهبود محیط کسب و کار می گذشت. این دستاورد بزرگی برای بخش خصوصی و برای کل کشور محسوب می شود که گفتمان مورد توجه در این انتخابات از سوی گویندگان و شنوندگان یعنی نامزدها و شهروندان، گفتمان اقتصادی بود و آن هم نه از نوع اقتصاد اعانه ای و توزیعی، بلکه از نوع اقتصاد تولیدی و مبتنی بر بخش خصوصی.
نامزدها در این دوره با صراحت و جرأت بیشتری از ضرورت رفع چالش های تولید و حل مشکلات اقتصاد کشور با تکیه بر بخش خصوصی سخن به میان آوردند. نتیجه این انتخابات هم نشان داد که شهروندان هم این بار خیلی به وعده های آوردن پول بر سر سفره مردم و توزیع پول و مرتع و زمین و سایر ثروت های کشور باور نسپردند.
اقدامات و روش های 8 سال گذشته به خوبی به همه کشور اعم از سیاستگذاران، مسوولان ارشد، برنامه ریزان، روشنفکران و مهمتر از همه توده مردم اثبات کرد که نمی شود کشور را با ریخت و پاش های نفتی اداره کرد و نمی توان با تقسیم ثروت، رفاه به وجود آورد.
اگرچه ملت ایران برای امتحان این روش و به دست آوردن این تجربه، هزینه گزافی پرداخت کرد، اما حداقل توانست از این تجربه به خوبی درس بیاموزد. اگر روش های 8 سال گذشته جریان تقویت تولید و ایجاد کار را در کشور تضعیف کرد، اما در عوض فرهنگ تکیه به تولید برای ثبات اقتصاد کشور و ایجاد شغل را قوام بخشید.
بخش خصوصی کشور باید از فرصت ایجاد شده در تغییر نگاه مردم و مسوولان نسبت به خود و نقش خود در ثبات بخشی و اداره اقتصاد کشور به خوبی استفاده نماید.
بخش خصوصی باید بداند اگرچه در جریان سازی و فرهنگ سازی و حصول به انتخاب یک گزینه بهینه در انتخابات ریاست جمهوری کشور موثر بود، اما این اثر به منزله منتظر ماندن برای دریافت پاداش این حرکت نباید تلقی شود.
حال که گفتمان بخش خصوصی در کشور بیش از پیش جا افتاده است، مسئولیت این بخش در اداره کشور نیز بیش از گذشته شده است، لذا اکنون باید خود را برای ارائه برنامه عملیاتی تحقق نظرات و پیشنهادهایمان آماده سازیم. باید در تنظیم برنامه های مزبور و شناسایی گزینه های مناسب و توانمند برای اجرای این برنامه ها از هم اکنون دست به کار شویم.
باید از سرمایه اعتماد و اقبال عمومی نسبت به بازیگران عرصه تولید و اقتصاد مردمی به خوبی صیانت نمایند. باید این اعتماد عمومی را دستمایه تقویت اعتماد به نفس و عامل تقویت حرکت خود قرار دهیم.
بخش خصوصی نه تنها باید سکوی افتخاری را که امروز به دست آورده است حفظ نماید، بلکه باید آن را زمینه ساز جهش نقش خود در به دست گرفتن زمام اقتصاد کشور بداند.
بخش خصوصی با اطمینان از اینکه کشور دوباره نمی خواهد مسیر سعی و خطا را دنبال نماید و ثروت های خود را به آزمایشگاه تصورات به دور از دانش و تجربه دولتمردان بسپارد، باید دوباره نگاه خود را بر افق های بلند توسعه کشور استوار نماید و بر هراس خود از بی ثباتی در تصمیم ها و ناکارآمدی در اجرا فائق آید. در هیچ برهه ای از تاریخ کشور تا این اندازه سه ضلع دولت، شهروند و بخش خصوصی به همگرایی نرسیده بودند.
بیایید با خوش بینی در مسیر این همگرایی گام های استوار خود را برداریم و با آغوش باز این فصل جدید از فراز تاریخی کشور را پذیرا باشیم.
منبع : ماهنامه صنعت و توسعه
استفاده شده در:
سایت ها: سامانه خبری سازمان بنادر و دریانوردی – اقتصاد ایرانی – خبرآنلاین – اتاق نیوز
بدون دیدگاه