تلفن همراه چنان سریع در زندگی ما وارد شده است که هنوز نتوانسته‌ایم جایش را به درستی در فرهنگ اجتماعی خود شناسایی کنیم. بسیاری از ما تعریفی از این وسیله ارتباطی در گستره زندگی روزمره خود نداریم و از این روی در درست یا نادرست بودن رفتارهای وابسته به این وسیله، چندگانه برخورد می‌کنیم.
پدرام سلطانی_تلفن همراه چنان سریع در زندگی ما وارد شده است که هنوز نتوانسته‌ایم جایش را به درستی در فرهنگ اجتماعی خود شناسایی کنیم. بسیاری از ما تعریفی از این وسیله ارتباطی در گستره زندگی روزمره خود نداریم و از این روی در درست یا نادرست بودن رفتارهای وابسته به این وسیله، چندگانه برخورد می‌کنیم.
آنچه را که من در این سالها از برداشت‌های نکته‌سنجان در پیوند با کاربرد درست و نادرست تلفن همراه به دست آورده‌ام در زیر با شما در میان می‌گذارم.
1- تلفن همراه عموماٌ یک وسیله شخصی محسوب می‌شود و دارنده آن مختار است که شماره خود را به فردی بدهد یا نه. پس درست این است که به جای اینکه از طرف مقابل بپرسیم: شماره همراه شما چیست؟ یا لطفاٌ شماره همراه خود را به من بدهید! از او بپرسیم: چگونه می‌توانم با شما ارتباط بگیرم؟
2- درصورتی که به هر دلیل تصمیم به دادن شماره همراه خود به طرف مقابل گرفتیم، آن را یک تصمیم شخصی بدانیم و انتظار نداشته باشیم که طرف مقابل حتماٌ اقدام مشابه را انجام دهد. او مختار است شماره همراه، شماره دفتر یا حتی نشانی پست الکترونیک خود را به ما بدهد.
3- برای اینکه شماره همراه کسی را به شخص ثالثی بدهیم، ابتدا باید از او اجازه این کار را بگیریم. دادن شماره افراد به دیگران بدون اطلاع و رضایت ایشان می‌تواند سهل‌انگاری در امانت تلقی شود.
4- بهتر است هنگامی که برای نخستین بار شماره همراه کسی را می گیریم، از وی بپرسیم که چه زمان‌هایی برای تماس با او مناسب‌اند. ممکن است افراد به اقتضاء شغل و فعالیتی که دارند محدودیت‌هایی در پاسخ دادن به تماس‌ها داشته باشند.
5- هنگامی که با کسی تماس می‌گیریم، در صورت پاسخ ندادن به تلفن پس از ٥-٤ زنگ، بهتر است تماس را قطع نماییم. افراد عموماٌ اگر قادر یا مایل به پاسخگویی باشند در طی چند زنگ نخست به تلفن پاسخ می‌دهند. این که در تماس با کسی تلفن ١٥-١٠ بار زنگ بزند، شکل مزاحمت به خود می‌گیرد.
6- تماس گرفتن با دیگران پس از ساعت ٩-٨ شب تجاوز به حریم خصوصی و ساعات فراغت افراد است. پیش از تماس با دیگران بهتر است ابتدا نگاهی به ساعت خود بیاندازیم و سپس در صورت قرار داشتن وقت در ساعات معمول تماس، مبادرت به این کار نماییم.
7- هنگامی که در یک جلسه عمومی حضور می‌یابیم، حتماٌ زنگ گوشی خود را قطع کنیم و آن را در حالت سکوت قرار دهیم. به صدا درامدن زنگ گوشی (چه تماس و چه دریافت پیامک) در یک جلسه عمومی یا یک مکان رسمی و اداری در حکم بر هم زدن نظم و بی‌احترامی به دیگران است.
8- مکالمه با تلفن همراه در جلسه خلاف آداب است. در صورت دریافت یک تماس مهم و ناگزيرى از پاسخ، باید ابتدا از اتاق جلسه خارج شویم و سپس پاسخگوی تماس باشیم.
9- از گفتگوهای تلفنی طولانی و با صدای بلند در اماکن عمومی مانند بانک، اداره پست و یا در مترو، اتوبوس و تاکسی پرهیز کنیم.
بی‌گمان بندهای دیگری را هم می‌توان به این گزیده افزود و از دوستانی که بهبود رفتارهای اجتماعی در دغدغههایشان جای دارد می‌خواهم که در این کار یاری کنند. ما در انبوه دردهای بزرگی که در جامعه خود داریم نباید از یاد ببریم که پالایش کاستی‌های کوچک رفتار اجتماعیمان به ما کمک می‌کند که بی‌تفاوت نشویم و با به دست آوردن ارزش‌های هر چند کوچک، باور به شایستگی رسیدن به ارزش‌های بزرگتر را در ميان خود نگه داریم.
#پویش_ذره_بین نام یادداشت‌هایی است که هر از چند گاهی در زمینه کاستی‌های فرهنگی و رفتاری گسترده در جامعه می‌نویسم. امیدوارم دوستان اندیشمند و دلسوز دیگری هم به این پویش بپیوندند و بر روی ناراستی‌ها و آسیب‌های فرهنگی ما ذره بینی بگذارند و به یادمان بیاورند که نباید جامعه خود را به سقوط آزاد فرهنگی بسپریم.
بدون دیدگاه