دیروز با برگزاری مجمع عمومی سالیانه اتاق مشترک بازرگانی ایران و اتریش نخستین دوره هیئت مدیره این اتاق و مأموریت من پایان یافت. نزدیک به ۳ سال و نیم پیش که به اتفاق گروه ارجمندی این اتاق را پایه‌گذاری کردیم انگیزه من برای پذیرفتن مسئولیت ریاست هیئت مدیره این اتاق این بود که با انجام یک کار منسجم و گروهی، اتاق ایران و اتریش را به یک اتاق مشترک سرآمد و یک الگوی خوب در اداره چنین سازمان‌هایی تبدیل کنیم.
خرسندم که این هدف در همین دوره نخست تحقق یافت و این اتاق توانست در طول سه سال گذشته به رتبه بهترین اتاق مشترک بازرگانی در ارزیابی سالانه اتاق‌های مشترک دست یابد.
این دستاورد را مدیون یک کار گروهی خوب با یک گروه زبده از فعالان اقتصادی در هیئت مدیره، یک تیم سختکوش در دبیرخانه و یک دایره پشتیبان در هموندان اتاق هستم. نقش من تنها هماهنگی بود و باقی کارها را ایشان انجام دادند. از همه آنها صمیمانه سپاسگزارم.
و اینچنین، مأموریت من نیز پایان یافت و زمان آن رسید که این نهاد را به دستان توانمند گروه دیگری بسپاریم.
به باور من «هنر رفتن» یکی از مهارت‌هایی است که در کارهای عمومی باید آموخت. از دید من در عرصه کنش‌های اجتماعی و همچنین سیاسی، «وقت شناسی» سر وقت آمدن نیست بلکه «سر وقت رفتن» است. اینگونه مسئولیت‌ها شبیه دو امدادی است، باید با تمام توان بدوی و در زمان درست و با شیوه درست چوب را به دستان دونده بعدی بسپاری، و پیروزی او و دیگر هم تیمی‌هایت پیروزی توست.
احساس رضایت و پیروزی که در رفتن در زمان درستش است در ماندن و درماندن نیست.
«ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم
موج ز خود رفته ئی تیز خرامید و گفت
هستم اگر میروم گر نروم نیستم»*
*اقبال لاهوری
هیچ آیتمی برای نمایش وجود ندارد.