نام گذاري روز جهاني جامعه اطلاعاتي از اين جهت ارزش دارد که پيامي را به همه بازيگران عرصه جهاني مي دهد. اين پيام اين است که بايد با باور جدي تر و با اعتقاد راسخ تري اين موضوع را بپذيرند و براي آن برنامه ريزي کنند چون مدل هاي کسب وکار در حال تغيير و سوق يافتن به سمت بسترهاي ارتباطاتي و اطلاعاتي است.

فلسفه نام گذاري و انتخاب يک روز جهاني با عنوان «جامعه اطلاعاتي»، توجه به اهميت اطلاعات و ارزش اطلاعات در جامعه امروزي و برقراري و تحکيم پيوندها و تاکيد بر ارزش افزوده اي است که تبادل اطلاعات، سرعت و شفافيت اطلاعات و استفاده از زيرساخت هاي اطلاعاتي مي تواند براي توسعه جهاني به همراه داشته باشد و تاکيد بر اينکه شکاف توسعه در جهان مي تواند از اين طريق با آهنگ سريع تري کوچک شود. اما پيشران بسياري از حرکت ها و تحولات در دنيا، اقتصاد بوده و خواهد بود و درصورتي که در حرکت هاي گسترده به بعد اقتصادي و انگيزه اي که کسب وکارهاي شکل گرفته يا پتانسيل هاي شکل گيري کسب وکار در آن حوزه دارد، توجه شايسته اي نشود، امکان دارد آن حرکت و ظرفيت، معطل و کم بهره بماند يا در تناسب با انتظارات، حرکت کندي داشته باشد. طبيعتا اينترنت و فناوري اطلاعات و ارتباطات، انقلابي نه تنها در ارتباطات بلکه در اقتصاد هم به وجود آورده و بستر اقتصاد را از فيزيکي به مجازي تغيير داده است. از همين رو اگر کشورها و سياست گذاران جامعه جهاني اراده دارند که جامعه اطلاعاتي سريع تر، هدفمندتر و سودمندتر به حال شهروندان جهاني رشد و توسعه پيدا کند، بايد به کسب وکارهاي مبتني بر اطلاعات توجه و بها دهند. نام گذاري روز جهاني جامعه اطلاعاتي از اين جهت ارزش دارد که پيامي را به همه بازيگران عرصه جهاني مي دهد. اين پيام اين است که بايد با باور جدي تر و با اعتقاد راسخ تري اين موضوع را بپذيرند و براي آن برنامه ريزي کنند چون مدل هاي کسب وکار در حال تغيير و سوق يافتن به سمت بسترهاي ارتباطاتي و اطلاعاتي است. ما نيز در ايران بايد به اين پيام توجه کنيم. ما جامعه جواني داريم که در سطح مناسبي، آشنا به فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات هستند و دانش آموختگان زيادي در اين حوزه داريم. درعين حال نرخ بي کاري در تحصيل کردگان جوان ما قريب به دو برابر نرخ متوسط بي کاري است. کنار هم گذاشتن اين دو نقطه ضعف و قوت نشان مي دهد که مي توان اين نقطه ضعف، يعني نرخ بالاي بي کاري تحصيل کردگان را با استفاده از آن نقطه قوت، يعني علاقه و آشنايي جوانان با فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات، علاج کرد و پايه اي براي چاره جويي معضل بي کاري جوانان ساخت. در سال هاي گذشته متوسط سرمايه گذاري هايي که براي ايجاد هر شغل شده، نشان مي دهد اندازه سرمايه گذاري در شغل هايي که در فعاليت هاي اقتصادي متعارف انجام مي شود، در مقايسه با کسب وکارهاي اينترنتي بسيار بالاست. در حالي که حداقل ٣٠٠ ميليون تومان براي ايجاد يک شغل در صنايع سنگين و صنايع بزرگ لازم است، در کسب وکارهاي اينترنتي اين سرمايه گذاري مي تواند به يک دهم و حتي کمتر کاهش پيدا کند. پس عقل حکم و تدبير اقتضا مي کند با توجه به منابع محدود و نرخ بي کاري بالايي که در جوانان داريم، براي تشويق، ترغيب، انگيزه سازي، آسان سازي و حمايت از استارت آپ ها و رونق گرفتن کسب وکارهاي اينترنتي حرف و برنامه داشته باشيم.
دنيا براي توسعه در اين بخش منتظر ما نمي ماند و اگر ما نيازهاي شهروندان و بازارهاي کسب وکار اينترنتي را برآورده نکنيم، ساير کشورهاي پيشرو سهم ما از بازار داخلي خودمان و بازار جهاني را خواهند ربود. ما امروز با وجود اينکه در ظرفيت هاي انساني و دانش و مهارت چيزي از همتايانمان در عرصه جهاني کم نداريم، اما از حيث تعداد کسب وکارهاي اينترنتي، سهم بازار، اندازه متوسط، ميزان فروش و ساير سنجه هايي که مي توانيم اين فعاليت ها را با اشکال جهاني اش مقايسه کنيم، از شرايط و وضعيت مطلوبي برخوردار نيستيم. پس به پيام امسال روز جهاني جامعه اطلاعاتي بينديشيم و حرکت کنيم.
پدرام سلطانی؛ نايب رئيس اتاق بازرگاني ايران