نایب رئیس اتاق ایران حوزه گردشگری را یکی از آسیب پذیرترین بخش ها در شرایط فعلی اقتصاد ایران برشمرد و گفت: « وظیفه حوزه گردشگری شناسایی فرصت ها در میان انبوه تهدیدات است. »

پدرام سلطانی در سخنانی در جلسه کمیسیون گردشگری و خدمات اتاق، گفت: با توجه به ماموریت هایی که به واسطه قانون های برنامه پنجم توسعه، اجرای سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی و بهبود مستمر محیط کسب و کار بر عهده اتاق بازرگانی ایران گذاشته شده لازم است که در موضوعات مهم اقتصادی، اتاق بازرگانی، اتاق فکر بخش خصوصی باشد و جایگاه این اتاق فکر نیز جایی جز کمیسیون های تخصصی نیست.
او افزود: با توجه به ماهیت و شرایط کشورمان، در برنامه ریزی برای گردشگران ورودی باید به سمت گروه های خاص و مخاطبان علاقه مند به سفر به ایران برویم، چراکه طبیعتا گردشگرانی که خواهان همه گونه تفریحات هستند، ایران را برای سفر انتخاب نمی کنند.
او پیشنهاد داد: گردشگری مذهبی، تاریخی و طبیعت گردی و … را که درصدی از طیف گردشگران به آن متمایل هستند شناسایی و برای این گروه ها مطالعه و برنامه ریزی مناسب صورت گیرد.
سلطانی تاکید کرد که باید اطلاعات درستی از پتانسیل های گردشگری و واقعیت های دینی و قانونی کشورمان به موسسات و مراکز گردشگری در سایر کشورها داده شود تا گردشگری که به ایران وارد می شود با شناخت صحیح از این واقعیت ها ایران را برای سفر انتخاب کند.
به گفته وی، رویکرد سیاسی به حوزه گردشگری و مدیریت‌های غیرمسلط و دائم التغییر، سازمان گردشگری را به حیات خلوت عده‌ای از سیاست‌مداران تبدیل کرده است و با چنین نگاهی نمی‌توان برای توسعه پایدار گردشگری، سیاست‌گذاری کرد.
به گفته سلطانی حوزه گردشگری با مسایل و موضوعات جدی مواجه است، اما متأسفانه نگاه لوکس به گردشگری باعث می‌شود که صدای این حوزه کم‌تر به گوش مسؤولان برسد و لازم است که تشکل‌ها و کمیسیون‌ها در این زمینه مشکلات را با جدیت بیشتری منعکس كنند.
وی همچنین یادآور شد که سرمایه گذاری های کلانی از سوی بخش خصوصی در گردشگری ایران می شود، اما به دلایل متعدد و سوء تدبیرهای مدیریتی، متاسفانه به بهره وری و سودآوری لازم نمی رسد.
عضو هیات رئیسه اتاق ایران همچنین در ادامه بهبود چنین شرایطی را نیازمند مدیریت درست در گردشگری دانست و گفت: در حالیکه سرمایه گذاری داخلی را هدر می دهیم چگونه انتظار جذب سرمایه گذار خارجی را داریم؟
وی در پایان گفت: اگر در شرایط بحران امکان و مجال « توسعه » را نداریم و از توسعه محروم شده ایم، می توانیم با استفاده از ابزارها و ظرفیت ها و توانمندی های داخلی « رشد » را دنبال کنیم.