ایران تنهاترین اقتصاد بزرگ دنیاست. نه به سازمانی جهاتی تجارت پیوسته ایم و نه در پیمانهای اقتصادی و تجاری موثری عضو هستیم. چند موافقتنامه دو جانبه تجارت ترجیحی با کشورهای دور و نزدیک بسته ایم که به دلیل نداشتن استراتژی مشخصی برای حرکت در مسیر جهانی شدن، بیشتر نمادین هستند. ایران از حیث نسبت تجارت خارجی (منهای نفت) به تولید ناخالص داخلی جزو 20 کشور آخر دنیاست. تیرگی روابط دیپلماتیک و فزونی تحریم های اقتصادی هم در چند سال گذشته موجب شد که مسیر تعامل بخش خصوصی ایران با سایر کشورها باریک تر و پیچیده تر شود. همه این کاستی ها باعث شده که بخش خصوصی ما هنوز تمرین درستی در پیوستن به اقتصاد جهانی نداشته باشد.
اما روی دیگر این سکه، فرصتهای انباشته ی پیوند ما با جامعه جهانی است. کاهش ارتباطات در چند سال اخیر موجب بوجود آمدن عطشی در دنیا برای تعامل با ایران و بهره گیری از فرصتهای فراوان سرمایه گذاری در کشور ما شده است. اما بخش خصوصی ما به دلیل محرومیت از مهارت های تعامل با همتایان خود در دنیا، برای سهم یابی در فرصهای پیش رو آماده نشده است. یکی از مأموریتهای اصلی اتاقهای بازرگانی زمینه سازی و تسهیل ارتباط و تعامل اعضای خود با فعالان اقتصادی سایر کشورها است. اما اتاق ما نیز برای ایفای این مأموریت ظرفیت سازی و برنامه ریزی لازم را نکرده است. «ائتلاف برای فردا» با درک این ضرورت و فهم این فرصت، بنا دارد نقش پیشگامی و تسهیل گری اتاق در حرکت بخش خصوصی و اقتصاد کشور بسوی تعامل با اقتصاد جهانی را بازیابی کند. ما معتقدیم اتاق می تواند بسیار موثرتر و مبتکرتر از آنچه که تاکنون بوده است، در این خصوص به ایفای نقش بپردازد. هیچ نهادی همسان اتاق در این ظرفیت نیست و هیچ زمانی بیشتر از سالهای پیش رو این ظرفیت مورد نیاز نبوده است. همکاری صحیح و حرفه ای با اقتصاد جهانی می تواند زمینه ساز دوره جدیدی از رشد در اقتصاد کشور باشد، اما اینبار با راهبری و پیشگامی بخش خصوصی.
پدرام سلطانی؛ نائب رئیس اتاق بازرگانی ایران
بدون دیدگاه