موضوع احیای برجام یا ادامه تحریم‌ها دو سناریو نیست بلکه طیفی از سناریوها است. در یکسوی این طیف، ادامه تحریم‌ها به‌صورت کامل و در سوی دیگر آن بازگشت همه جانبه و کامل آمریکا و ایران به برجام و تعهدات برجامی قرار دارد. آنچه به نظر می‌رسد می‌تواند اتفاق بیفتد، دو سر این طیف نیست، بلکه سناریویی است که در میان این دو مرز قرار دارد. هر چقدر این سناریو به سمت بازگشت کامل به برجام نزدیک‌تر باشد، انتظار می‌رود شرایط اقتصادی کشور بهبود سریع‌تر و همه جانبه‌تری را تجربه کند و بالعکس اگر شرایط به سمت ادامه و بقای تحریم‌ها نزدیک‌تر باشد، طبیعتا این بهبود حداقلی می‌شود یا حتی می‌توان گفت محدود به حوزه‌های خاص یا بخش‌‌های خاصی از تعاملات اقتصادی و سیاسی ما می‌شود.
الزامات بیشتر شدن سهم اقتصاد دیجیتال چیست؟ انگیزه‌ی بخش حاکمیتی و تصمیم‌ساز برای ایجاد سد در مسیر توسعه اقتصاد دیجیتال چیست؟ و سؤالاتی از این قبیل موضوع میزگردی است که در قالب نشستی مجازی با حضور دکتر پدرام سلطانی، نایب‌رئیس سابق اتاق بازرگانی و مهندس سادینا آبائی فعال حوزه ICT و نائب رئیس کمیسیون احداث و صادرات خدمات فنی و مهندسی اتاق بازرگانی ایران موردبحث و بررسی قرارگرفته است.
بخش اول این میزگرد دیجیتالی به موانع نه‌گانه‌ای که سر راه اقتصاد دیجیتال در کشور وجود دارد؛ به تفسیر پرداختیم. عوامل مطرح شده عبارت بودند از: نگاه ناقص ایدئولوژیک، درجا زدن در تاریخ، سلایق شخصی، ناآگاهی تصمیم‌سازان، ترس مسئولان از مواجه‌شدن با غرب، دولت سالمند و بکار نگرفتن جوانان متخصص، نهادهای غیردولتی پرقدرت، ضعف تشکل‌ها و بالاخره تمایل شدید بخش خصوصی به همکاری با بخش دولتی.
«در ایران سیاست‌های مداخله‌گرانه دولت‌ها در بازار به یک فرهنگ تبدیل شده است، چرا که خود را بالادست مصرف‌کننده و تولیدکننده می‌بیند و سطح اختیارات آنها را به رسمیت نمی‌شناسد. پس ورود می‌کند و دستور می دهد» این جملات را به نقل از پدرام سلطانی، فعال اقتصادی و نایب رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران در نوشتار پیش رو می‌خوانید. سلطانی در گفت وگو با «آینده‌نگر» به آسیب‌هایی که مداخله در بازارها به تولید می‌رساند اشاره کرده و رفتارهای دولت‌ها را در این خصوص واکاوی کرده است. به گفته او ورود به بازارهایی که نیازی به مداخله ندارند، آثار مخربی بر جای می‌گذارد. از نظر این فعال اقتصادی، مداخله دولت‌ها تنها در بازارهای دولتی و شبه دولتی توجیه‌پذیر است.
در جهان کنونی یکی از مباحث مورد اختلاف نظر اندیشمندان و نظریه پردازان مفهوم توسعه است. توسعه یک اتفاق بیرونی و برآمده از جامعه نیست، توسعه یک روند است که بر پایه انسان و فعالیت‌های هدفمند وی بنا نهاده شده است. آموزش، بویژه آموزش دوران کودکی و نوجوانی، سنگ بنای سکوی توسعه در هر کشوری محسوب می‌گردد. ساخت مدرسه از فراگیرترین و شناخته شده‌ترین ابعاد حضور بخش خصوصی در مسئولیت اجتماعی خود در ایران است. آن چنان که تاکنون هزاران مدرسه به همت نیکوکاران این مرزوبوم در سراسر میهن ساخته شده است؛ بنابراین ساخت مدرسه می‌تواند نقطه آغاز ملموس و مفهومی برای پویش همگن و همراه بخش خصوصی باشد. در حال حاضر ۱۰۷ هزار مدرسه در کشور موجود است که از این تعداد ۳۰ درصد نیازمند نوسازی و بهسازی است.
.jpeg)
